معصیت

 شنبه ٩ امرداد ۸٩

گاه فکر می کنم در کلماتی که ریشه های مشترک یا حروف مشترک اما معانی متضاد دارند، رازی نهفته است. مثل:

حقیقت و حقه. حرم و حرام. انفاق و نفاق.

«عصمت» و «معصیت» هم از این دست است.

ریشه این دو کلمه یکیست ولی معنای آن درست در مقابل هم. یکی نشانه بی گناهی و دیگری خود گناه است. یکی از پاکی می گوید و دیگری عین ناپاکی است.

شاید وجود این کلمات نشانگر نزدیکی آنها در اعمال انسانی است؛ آنجا که نتایج به غیر نیت ها مبدل می شود یا آنجا که تصور غلط از یکسری کارها، آنها را به ضد خودش تبدیل می کند.

چند روز پیش با دیدن تابلویی، توجهم جلب شد. در این تابلوی نقاشی خطی نوشته شده بود: 

 همه گفتند معصیت معصوم است

... و معصیت راهبر شد